Pamiętamy!

Z okazji 77 rocznicy wybuchu powstania w getcie warszawskim  i obchodów Dnia pamięci o Holokauście i zbrodniach przeciwko ludzkości stworzyliśmy pamiątkową tablicę. Dzień ten obchodzony jest decyzją Ministra Edukacji Narodowej 19 kwietnia, w rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim, w bibliotece naszej szkoły została zorganizowana wystawa poświęcona tej wstrząsającej historii II wojny światowej.

Zdjęcia zaczerpnięte z hitlerowskich raportów nie pozostawiały cienia wątpliwości, jak straszne warunki panowały w tej części Warszawy, otoczonej wysokim murem. Gdzie naziści zgromadzili 460 tys. Żydów na niespełna 4 km².  Wiosną 1943 większość polskich Żydów już nie żyła z powodu przeprowadzanej od roku przez Niemców i ich pomocników systematycznej akcji likwidacji getta i mordowania ich mieszkańców na miejscu bądź w obozach zagłady. Gdy zostało niespełna 50-60 tys. Żydów, bo  decydowana większość zmarła z głodu, chorób lub została wywieziona do Treblinki i tam zamordowana w komorach gazowych, młodzi członkowie żydowskich organizacji młodzieżowych chwycili za broń…

Uczniowie klas 7 i 8 wzięli udział w tej trudnej lekcji – historii, okrucieństwa, ale również bohaterstwa.  Podczas zajęć obejrzeli film zrealizowany przez Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN pt.”Nie było żadnej nadziei”. Głównym przesłaniem filmu jest oddanie hołdu bojownikom oraz ludności cywilnej biorącym udział w powstaniu w getcie warszawskim w 1943 r. Film można analizować i interpretować na poziomie faktów historycznych (postaci, fakty, zdarzenia, daty) lub uniwersalnych dylematów określających kondycję człowieka w obliczu wydarzeń skrajnych, takich jak: wykluczenie, zagrożenie życia, wojna.

Wystawa i zajęcia odbywały się przez prawie  miesiąc, tyle ile trwało powstanie. W tych dniach wychowankowie zostali zachęceni  do refleksji nad ciemną stroną natury ludzkiej oraz negatywnymi skutkami działania człowieka: wojnami i ludobójstwem, ale przede wszystkim do przemyślenia „co mogę zrobić, aby to się już nigdy nie powtórzyło”.

Druga część zajęć poświęcona była bohaterskim Polakom, którzy za cenę najwyższą- własnego życia, a także swoich najbliższych, gotowi byli pomagać Żydom. Najwięcej miejsca poświęcono pamięci Ireny Sendlerowej, która uratowała z getta ok. 2500 żydowskich dzieci. W tej części porozmawialiśmy także o bieżących wydarzeniach, o próbach przekłamania historii i umniejszeniu roli Polaków w ich najczęściej bezinteresownej pomocy Żydom, chociaż sami byli już udręczeni wojną i trwającą lata okupacją. Zwróciliśmy też uwagę na to, jak dzisiaj Polacy „wstydzą” się mówić o sobie i swoich rodakach dobrze. I do tego szczególnie byliśmy zachęcani-  do czynienia dobra i odczuwania dumy z siebie, gdy postępujemy słusznie, tak  jak należy. Do bycia dumnymi z naszych bohaterów narodowych i swoich korzeni.

Beata A. Mucha